Waarom voor sommige mensen kanker een kado in hun leven is!
Kanker als kado zal bij veel mensen weerstand oproepen. Voordat ik zelf met kanker werd geconfronteerd kon ik me er ook niets bij voorstellen.
Kanker is immers eerder iets wat je fluisterend uitspreekt omdat het zo´n zwaar thema is. Het gaat om een ernstige ziekte waar mensen ook aan dood kunnen gaan.
Hoe kun je zoiets pijnlijks en triest nu als een kado zien?!.
Er lijkt alleen maar plaats te zijn voor angst, pijn en verdriet. Je bent gewoon slachtoffer van kanker.
Mijn eigen ervaring met kanker is dat het krijgen van kanker een schokkende ervaring is, maar dat het tegelijkertijd ook een kado in je leven kan zijn. Het lijkt paradoxaal maar het kan echt tegelijkertijd waar zijn. En daarmee doe ik niets af aan hoe verschrikkelijk het kan zijn om kanker te hebben.
Ook in gesprekken met anderen die kanker hebben of gehad hebben hoor ik vaak eenzelfde reactie. De paradox is dat je soms schokkende dingen mee moet maken om uit je dagelijkse doen getrokken te worden. Dat brengt je ertoe om na te gaan wat echt belangrijk is en daar je keuzes op af te stemmen. Je gaat veel bewuster leven.
Je kunt het ook vergelijken met mensen die een scheiding doormaken en later zeggen dit was het beste wat me in mijn leven is overkomen. Natuurlijk is een scheiding meestal een vervelende ervaring maar het dwingt je wel om na te gaan hoe je in je huwelijk stond, wat er mis is gegaan en hoe je het nu anders wilt. Als je daardoor in je kracht komt te staan, kan het zijn dat daarna een relatie krijgt die veel meer vervulling geeft.
Toen mijn partner kanker kreeg zijn we veel gaan lezen over oorzaken van kanker en wat je zelf kunt doen om positieve invloed te hebben op genezing. We zijn bewuster gaan leven, eten en bewegen. Toen ik zelf kanker kreeg was dat voor mij ook een wake up call en ben ik stil gaan staan bij wat is nu het belangrijkst in mijn leven, wat zijn mijn dromen, wat wil ik waarmaken in mijn leven. Ik ben ook anders tegen het leven aan gaan kijken. Ik ben nu minder bang om dood te gaan en ben minder bang voor de dood van een naaste. Ik durf grotere stappen te nemen in mijn leven. Het gaan werken met het thema kanker als kans is een voorbeeld hiervan.
Hoe kan het nu dat sommige mensen na een schokkende gebeurtenis het achteraf als positief zien en anderen niet?
In psychologische vaktermen heet dit post- traumatische groei.
Er zijn mensen die na een schokkende gebeurtenis (een traumatische gebeurtenis) verslagen zijn en alleen stress ervaren. Dit heet post traumatische stress. Ze voelen zich teneer geslagen en komen moeilijk meer tot actie. Veel mensen hebben hier wel eens over gehoord bij soldaten die terugkomen uit een oorlogsgebied. Ze zijn als het ware overvoerd met voor hen negatieve ervaringen en kunnen dit niet meer verwerken. Ze raken dan depressief en kunnen niet meer goed functioneren in de normale maatschappij. Dit kan ook bij kanker gebeuren.
Post-traumatische groei kun je zien als het omgekeerde van post traumatische stress.
Het betekent dat juist na een schokkende gebeurtenis (zoals kanker) groei plaats vindt. Ongeveer de helft van de mensen die kanker hebben gehad vindt dat hun kwaliteit van leven na de ziekte hoger is dan ervoor blijkt uit onderzoek. Dit heeft te maken met het feit dat je geconfronteerd wordt met je mogelijke dood. Impliciet gaan mensen er normaal vanuit dat het leven gewoon doorgaat en zijn vooral bezig met hun dagelijkse beslommeringen en taken. Het leven wordt door kanker ineens minder vanzelfsprekend. Sommige mensen gaan daardoor intenser leven en meer betekenis geven aan de mooie dingen in het leven ook al zijn ze klein. Ze staan meer stil bij waar het om gaat in het leven. Ze leggen de focus meer op wat zijzelf essentieel vinden in het leven. Ze gaan dichter vanuit hun waarden leven en gooien ballast uit hun leven.
Of iemand post traumatische groei ervaart hangt enerzijds af van de ernst van de ervaring met kanker en anderzijds van de veerkracht die iemand heeft. Je zou kunnen zeggen de schok moet groot genoeg zijn om je leven op zijn kop te zetten en je moet genoeg veerkracht hebben om er betekenis aan te geven en op een nieuwe manier verder te gaan. Dit geldt overigens niet alleen voor mensen met kanker zelf maar ook voor hun naasten. Voor partners, kinderen, vrienden, ouders kan het ook een ingrijpende gebeurtenis zijn als hun geliefde kanker heeft.
Veerkracht of innerlijke kracht hebben op dit soort momenten is niet eenvoudig.
Maar je kunt dit wel ontwikkelen.
Ik wil je heel graag helpen met het ontwikkelen van innerlijke kracht.
In het e-book wat je gratis kunt downloaden op de homepagina vindt je 4 manieren om innerlijke kracht te ontwikkelen bij kanker.
Anita van Arem
Hoe vind jij veerkracht om tegenslagen te doorstaan?
Noem in het commentaarveld hieronder manieren die jij hebt gevonden om met tegenslagen om te gaan.
Als dit artikel interessant is voor mensen in jouw netwerk, wil je het dan ‘delen’ door op één van de social media knoppen hieronder te klikken?
Hallo Anita, wat een mooi blog heb jij geschreven zeg, complimenten. Over je vraag hoe ik een manier heb gevonden om met tegenslagen om te gaan, denk ik direct dat ik zo iets als kanker krijgen gelukkig zelf nooit heb meegemaakt. Natuurlijk wel andere tegenslagen in mijn leven. Wat ik hier uit heb geleerd is: wat vind ik zelf belangrijk in het leven, wat wil ik gedaan hebben om op terug te kunnen kijken. Mezelf ontplooien was hier een belangrijk punt en mensen helpen in het maken van hun keuzes ook. Hier werk ik op dit moment hard aan. Er zijn voor een ander. Groet, Sija
Dank je Sija voor je bijdrage en je complimenten. Stilstaan bij wat je leven waarde geeft heeft mij ook geholpen.
Beste Anita,
Gelukkig is kanker heel weinig in mijn omgeving voor gekomen. Toch kan ik me wel iets voorstellen bij wat je schrijft. Zelf heb ik ooit een burnout gehad en nu ben ik heel dankbaar dat ik hem gehad heb omdat ik een leven met energie weer heel erg kan waarderen en veel alerter ben op de signalen van vermoeidheid.
Ik vind het heel knap van je dat je dit toch hele gevoelige onderwerp ter sprake brengt en mensen hiermee helpt. Heel veel succes! groeten, Hugo
Dag Hugo, Bedankt voor de bijval. Een mooie parallel ook. Zowel kanker als een burnout hebben een flinke impact in je leven maar als je daarvan kunt leren geeft het je ook heel veel.
Wow wat een verhaal. Eerst je partner en toen jij. Je kunt met recht zeggen dat je heel wat hebt meegemaakt. Mooi dat jij er sterker uit voort gekomen bent.
Als kind heb ik meegemaakt dat mijn moeder borstkanker kreeg. Zij was 32 en ik toen 10. Toen heb ik het weggedrukt en hield mijn moeder zich groot. Zo van als ik net doe of het niet bestaat dan wordt ze gewoon weer beter.
Op latere leeftijd kregen we een herkansing en mocht ze het hele traject weer doorlopen, maar nu met mij als ondersteuning en chauffeur. Samen praten we er nu over. Wat als het uitgezaaid is en ach kijkt toch zo’n kind (als er weer een patiëntje de wachtkamer inloopt). We lachen ook heel wat af en zijn zo dichter naar elkaar gegroeid. Op zo’n manier is het inderdaad een cadeautje al had ik het toch liever anders gezien.
Dag Jeannette, nog bedankt voor je persoonlijke bijdrage.Een hele ervaring. Ik herken zo goed dat het het contact verdiept als je er met elkaar over kunt praten.