Lees jij wel eens een boek dat je volledig grijpt?
Ik was vorige week op retraite waar ik het boek “Dying to be me“(Sterven om mezelf te zijn) heb gelezen van Anita Moorjani.
Anita Moorjani is voor mij een inspirerend rolvoorbeeld. Ik heb filmpjes van haar op het internet gezien en op basis daarvan haar boek gekocht en gelezen tijdens de retraite wat een prima context is om de betekenis van het verhaal tot me door te laten dringen.
Wat zij in haar boek vertelt is voor mij een modern wonder.
Zij vertelt in haar boek over haar herstel van kanker. Haar kanker was zeer ver gevorderd. Zij was in coma geraakt en stervende. Haar artsen en andere onderzoekers hebben dit herstel als case bestudeerd en hebben er geen verklaring voor.
Ik wil hier in het kort
- haar verhaal weergeven
En in het volgend blog
- haar boodschap en
- wat ik hiervan geleerd heb.
Ik raad iedereen aan die enigszins geïnspireerd raakt door deze beschrijving, haar boek “Dying to be me“ ook zelf te lezen om het verhaal en haar uitleg ervan volledig te lezen en de betekenis ervan tot je door te laten dringen.
Het verhaal
Anita groeit op in verschillende culturen. Ze komt uit een Indiase familie met Hindoe tradities. Ze gaat op school op een katholieke internationale school. Ze woont met haar familie in Hong Kong met Chinese traditie.
Ze leert drie talen en probeert zich zo goed mogelijk aan te passen aan de verschillende tradities met hun verschillende regels. Daarbij probeert ze niemand voor het hoofd te stoten.
Ze richt zich op de buitenwereld en probeert het voor iedereen goed te doen maar komt ook in de knoop met wat haar hart wil. Ze is hard voor zichzelf en voelt zich vaak falen.
In haar hart wil ze vaak anders doen en zijn. Ze leeft in een spagaat tussen goed handelen in de ogen van de buitenwereld en haar hart volgen. Ze pleegt verraad aan zichzelf door ja te zeggen als ze nee bedoelt.
Dan krijgt ze kanker. Na verloop van tijd verergert haar ziekte zodanig dat ze nauwelijks nog kan ademhalen. Haar organen functioneren niet meer. Ze komt in een coma terecht en krijgt een bijna-doodervaring.
Tijdens haar bijna-doodervaring voelt ze geen pijn of ongemakken meer en alleen nog onvoorwaardelijke liefde, wat een fantastische ervaring is. Ze kan alles waarnemen: zowel in haar kamer haar man en broer, als buiten de kamer, terwijl haar zintuigen niet meer functioneren.
Tijd en ruimte vallen weg. Ze ontmoet haar overleden vader.
Ze komt voor de keuze verder te gaan en niet meer terug te komen of terug te keren. Ze kiest er voor om verder te gaan omdat haar lichaam een wrak is en ze daar niet voor zichzelf en niet voor anderen in terug wil keren.
Dan beseft ze dat haar ziekte een manifestatie is van haar vele angsten en grote kracht. Ze realiseert zich dat ze het waard is om van te houden gewoon omdat ze is. Ze weet dat als ze terugkeert, haar lichaam zich binnen enkele dagen zal helen.
“God“ is een staat van zijn en niet een wezen. De “hemel“ is op aarde als je vanuit die staat leeft. Ze weet dat de staat van onvoorwaardelijke liefde ook in het leven is. Als ze terugkeert kan ze een doel dienen. Dat doel zal zich als vanzelf ontvouwen.
Daarop komt ze terug in haar lichaam vervuld van onvoorwaardelijke liefde en levenskracht. In een voor artsen onverklaarbaar hoog tempo geneest ze volledig. De tumoren zijn verdwenen.
Het verhaal van Anita Moorjani leest als een sprookje, maar bevindt zich in de huidige tijd en stelt artsen voor een raadsel.
Ik vind het inspirerend omdat het blijk geeft van het ongelofelijke zelf-genezend vermogen van mensen.
Het stelt ziekte en gezondheid ook in een ander perspectief dan de gebruikelijke fysieke invalshoek.
Het volgend blog zal ik vertellen:
- wat Anita Moorjani zelf als betekenis geeft aan haar bijna-doodervaring en genezing
- wat ik denk dat wij ervan kunnen leren.
Wat zegt dit verhaal van Anita Moorjani jou?
Geef in het commentaarveld hieronder wat voor jou de betekenis is van deze wonderbaarlijke genezing .
Als dit artikel interessant is voor mensen in jouw netwerk, wil je het dan ‘delen’ door op één van de social media knoppen hieronder te klikken?
Prachtig blog Anita! We weten nog veel te weinig van welke factoren er allemaal een rol spelen bij ziekte/genezing. Ik heb verschillende keren van dichtbij mensen met kanker meegemaakt en hun verschillende manieren waarop zij met hun ziekte om konden gaan. Bijzonder, geen mens is hetzelfde en dus ook geen enkel ziekteproces. Ik heb enkele keren gezien dat mensen hun voeding/leefwijze gingen aanpassen en daarmee een gevoel kregen meer de regie over het proces te voeren. Een iets andere invalshoek. Mooi van deze Anita dat zij zoveel meer over zichzelf te weten komt. Lijkt me een prachtig boek.
Dank!
Dag Hilda, bedankt voor je reactie. Ieder mens is inderdaad verschillend. En zit complex in elkaar. En we weten zoveel niet en soms voel je iets op je klompen aan maar is het wetenschappelijk moeilijk te definiëren dus blijven we aan de fysieke kant haken. Het volgend blog wil ik ingaan op wat zij geleerd heeft van haar genezing en wat het mij als (ex)kankerpatiënt zegt.
[…] het vorige blog “Dying to be me“, het verhaal van een wonderbaarlijke genezing heb ik het verhaal verteld van de bijna dood ervaring van Anita […]